Ulica Warecka w Warszawie
| Śródmieście Północne | |||||||||||||||||||||||||
 Ulica Warecka na odcinku między ul. Nowy Świat a ul. Kubusia Puchatka | |||||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||
| Długość |
300 m | ||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||||||||
 52°14′06,5″N 21°00′57,6″E/52,235139 21,016000
| |||||||||||||||||||||||||
Ulica Warecka – ulica w dzielnicy Śródmieście w Warszawie.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Ulica jest dawną drogą narolną Kałęczyna[1]. Pierwotnie prowadziła przez jurydykę Szpitala św. Ducha. W końcu XVIII wieku u jej zbiegu w Nowym Światem wzniesiono drewniany dwór Wareckie, należący do starosty wareckiego Józefa Pułaskiego. Od nazwy tej posesji pochodzi nazwa ulicy, nadana oficjalnie w 1770[2]. Naprzeciwko dworu powstał pałac Jabłonowskich (później Sanguszków).
W połowie XIX wieku przy placu Wareckim (obecnie plac Powstańców Warszawy) zbudowano stajnie i powozownie poczty konnej, a później gmach Poczty Głównej, który przetrwał do powstania warszawskiego.
W czasie powstania warszawskiego przy ul. Wareckiej róg Nowego Światu znajdował się główny właz kanałowy, którym wychodzili powstańcy ewakuujący się ze Starego Miasta[3].
Po zniszczeniach w 1944 część budynków odbudowano w latach pięćdziesiątych, w tym Dom Spółdzielczości Rolniczej (nr 11a), kamienicę Wedegisa (nr 11) oraz pałacyk Sanguszków i kamienicę Wawrzyńca Mikulskiego na rogu Nowego Światu.
W latach 1948–1955 wzniesiono gmach Narodowego Banku Polskiego (główny projektant Bohdan Pniewski) a w latach 1958–1961 po przeciwległej stronie ulicy hotel Dom Chłopa (również dzieło Bohdana Pniewskiego i Małgorzaty Handzelewicz-Wacławek) z obszernym parkingiem, na którym po roku 2000 wzniesiono nowy budynek hotelowy.
Przy ul. Kubusia Puchatka ulica przechodzi przez dwa sklepione łukowo prześwity. Nawierzchnię jezdni stanowi zachowany przedwojenny bruk z kostki granitowej.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 14 Nowowiejska-Francesco Nullo. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2008, s. 69. ISBN 978-83-88372-37-7.
- ↑ Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 188. ISBN 978-83-62189-08-3.
- ↑ Izabella Maliszewska, Stanisław Maliszewski: Śródmieście Północne. Warszawskie Termopile. Warszawa: Fundacja „Wystawa Warszawa Walczy 1939–1945, 2000, s. 103. ISBN 83-87545-32-5.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Wydawnictwo Naukowe PWN, 1963, s. 211.